Terwijl ik dit
schrijf, zit ik nog veilig in Nederland in mijn kleine, knusse, houten hutje op
de Veluwe. Mijn bagage is grotendeels ingepakt en mijn hutje mag ik nu gaan schoonmaken. Vanwege
de veiligheidssituatie ben ik na mijn vakantie in Nederland nog een poosje hier
gebleven. Vanaf hier heb ik gewerkt de afgelopen anderhalve week. Zolang er
internet is kan er gewerkt worden.
Het is een
groot contrast. Aan de ene kant de rust en stilte in mijn hutje op de Veluwe.
Onder het genot van een kopje koffie geniet ik s'ochtends van de bloemetjes, de
bijtjes en de vogeltjes in mijn tuin. Aan de andere kant Zuid Soedan, waar een
gespannen sfeer heerst, waar het twee weken terug escaleerde en waar bijna 300
doden vielen. Het zijn twee totaal verschillende werelden. In Nederland zocht
ik dagelijks het web af naar nieuws over Zuid Soedan. Het Nederlandse nieuws is
summier, ik keek vooral op Al Jazeera en Sudan tribune. Mijn collega's in Juba hebben angstige tijden
doorgemaakt. Ze zaten binnen opgesloten, 4 dagen lang. Buiten de muren hoorden
ze schoten en explosies, niet wetende wat er aan de hand was. Ook de evacuatie
naar het vliegveld waren een angstige momenten. Ik stel me voor wat een
spanning ineens van je afvalt, als je in het vliegtuig zit, en het opstijgt
opweg naar een veilige bestemming. Al mijn collega's zijn thuis aangekomen in
eigen land.
Er was een
periode van rust en bijkomen. Ik had heel veel geluk, dat ik toevallig in
Nederland was met vakantie.
Het werk ging
ondertussen door. Onze lokale medewerkers draaien de kliniek en de
voedingsprogramma's en we managen op afstand. De bevoorrading, is een
uitdaging. Er zouden medicijnen komen uit Europa, de vraag is hoe we dit ter
plekke krijgen. Maar ook bevoorrading van zaken als benzine, voedsel is de
vraag hoe dit gaat.
Ik werk nu
anderhalve week vanuit Nederland, maar het is lastig te concentreren. Echt
productief ben ik niet, althans niet zoals ik gewend ben van mijzelf.
Het is nu twee
weken na het uitbreken van het geweld. Het is rustig sinds Maandagavond 11
juli, maar de sfeer is gespannen. Een collega die bij een andere organisatie
werkt, is inmiddels terug in Juba. De sfeer schijnt gespannen te zijn, en er is
bijna niemand op straat te bekennen.
Ik stap
vanavond op het vliegtuig, en vlieg terug naar Afrika. Ik ga werken vanuit
Nairobi in Kenia, het buurland. Hier hebben we een tijdelijk kantoor, waar we
als coördinatoren weer aan de slag gaan. Meerdere organisaties zijn uitgeweken
naar Nairobi, dus er zijn ook mogelijkheden voor overleg.
Zodra we het
veilig achten, gaan we terug naar Juba en bereiden we de terugkeer naar het
veld voor.
Hoelang ik in
Nairobi blijf is niet te voorspellen, maar ik hoop dat we snel weer terug
kunnen naar Zuid Soedan. Het is spannend om terug te gaan en het is afwachten
wat er komen gaat.
