Momenteel ben ik nog in Nederland vanwege de veiligheidssituatie in Zuid Soedan. Ook al zijn we geëvacueerd, de programma's gaan door met ons lokale personeel, zolang er voorraden zijn. Via mail en skype houden we contact. Wekelijks gaan we de dorpen in, met een verpleegkundige, die de ondervoede kinderen en ondervoede zwangeren behandelt. Een paar weken geleden ging ik een dag mee voor supervisie.
’s Ochtends wordt eerst de auto ingeladen, een plastic
tafel, plastic stoelen, een meetbord, een weegschaal, medicijnen, de
therapeutische voeding, de map met patiënten kaarten. Dan gaan we op weg. De
auto is redelijk wit en schoon als we vertrekken. De regen tijd is gestart en
de weg naar het dorp toe is een uitdaging. We hobbelen met de jeep, over
glibberige modderpaden. We draaien de raampjes dicht want het regent modder om ons
heen, terwijl de chauffeur de jeep door de modder manoeuvreert. We zien een vrachtwagen
onderweg, die vast zit in de modder, en waar mensen bezig zijn met het
uitgraven van de wielen.
In het dorp komen we bij een modder hut zonder deur en een
rieten dak, daar houden we onze wekelijkse programma. Er is nog niemand te
bekennen. Wij zijn echter al snel gespot, want terwijl de spullen worden
uitgeladen, komen de moeders met hun kinderen. We maken onderscheid tussen
ernstige ondervoeding en matige ondervoeding. Kinderen die ernstig ondervoed zijn
komen eenmaal per week. Kinderen die matig ondervoed zijn, komen eenmaal per
twee weken. De verpleegkundige wordt ondersteund door vrijwilligers van de
lokale gemeenschap.
In ieder dorp hebben we 4 vrijwilligers uit de lokale
gemeenschap. De vrijwilligers hebben we getraind om te screenen op ondervoeding
en algemene gezondheidsvoorlichting te geven. De vrijwilligers bezoeken de gezinnen
huis aan huis in hun eigen gemeenschap. Daar screenen ze alle kinderen tot 5
jaar en alle zwangere vrouwen, of vrouwen die borstvoeding geven op ondervoeding.
Als ze ondervoed zijn worden ze door verwezen naar het programma voor ondervoeding
in het dorp. Het doel is bijtijds te behandelen voor ondervoeding voordat een
kind ernstig ondervoed raakt en ernstig ziek wordt.
Op de dag dat we in het dorp komen, ondersteunen de vrijwilligers
de verpleegkundige in zijn werkzaamheden, met wegen, meten en het uittellen van
de zakjes therapeutische voeding.
Terwijl de moeders met hun kinderen op hun beurt wachten
krijgen zij ook voorlichting van de vrijwilligers onder andere over gezonde
voeding, schoon drinkwater, hygiëne tijdens het bereiden van eten, bescherming
tegen malaria.
Ik gebruik de dag om zowel vrijwilligers als de
verpleegkundige on the job te coachen. Met de vrijwilligers bespreek ik hoe
voorlichting te geven, hoe de aandacht van het publiek te trekken en de interactie
te bevorderen. Met de verpleegkundige bespreek ik ter plekke patiënten. Eén van
de kinderen is ernstig ziek, heeft verhoging en komt niet aan in gewicht. We besluiten
dit kind eind van de dag mee terug te nemen naar de kliniek waar het kind wordt
opgenomen.
We hebben nu op drie locaties het programma lopen, één in
onze kliniek en 2 in een dorp. In het ene dorp, maken we gebruik van de hut, in
het andere dorp doen we het programma onder een boom.
