Ik heb vakantie in Nederland, vandaag zou ik terug vliegen
naar Zuid Soedan, om morgen weer met het werk te beginnen. Maar ik blijf
voorlopig in Nederland. Tot hoe lang weet ik niet.
Donderdag 7 juli was het eerste incident en vielen 5 doden. Daarna
is er tot maandag gevochten en zijn er bijna 300 doden gevallen. Het is er niet veilig, de luchthaven is dicht. Er wordt
over evacueren gesproken, maar mensen kunnen er niet weg. En eerlijk gezegd ben
ik blij dat ik toevallig vakantie in Nederland had.
Dagelijks krijg ik een e-mail van de Nederlandse Ambassade
in Juba, over de stand van zaken. De Nederlandse ambassade roept
Nederlanders in Zuid-Sudan op om het land te verlaten. Ze krijgen het advies
''bij de eerstvolgende veilige gelegenheid'' te vertrekken en tot die tijd
binnen te blijven.
Maar het vliegveld is gesloten dus de mensen zitten
vast, en blijven binnen.
Mijn collega’s in Juba zijn verhuisd naar een veiligere
plek, bij een andere organisatie. Het lijkt me beangstigend voor ze, om binnen
te zitten, niet naar buiten te kunnen, en buiten geweerschoten en explosies te
horen.
Wat er gaat gebeuren, dat weten we niet. De mogelijkheid
tot evacueren wordt overwogen, maar zolang het vliegveld dicht is, kan niemand
weg.
Ik hou nauwlettend het nieuws in de gaten. Er wordt
gevreesd dat het land terug glijdt in een burger oorlog. Het zou vreselijk zijn.
Er is al zoveel ellende in Zuid Soedan. Er is honger, mensen hebben er helemaal
niets, en eigenlijk ook niets te verliezen. Opnieuw een burgeroorlog geeft
alleen nog meer ellende.
Gisteren was er op het nieuws dat de president en de
vicepresident een staakt het vuren hebben aangekondigd, en zij roepen hun
manschappen, legers of commando’s, om te stoppen met vechten. Volgens
AlJazeera, was het stil zodra het staakt het vuren werd afkondigt, behalve voor
een paar vreugde schoten.
Het is nu afwachten hoe het verder gaat. Ik hoop dat
de rust terug keert. De gewone man in Zuid Soedan verlangt alleen maar naar vrede, en
wil zijn land helpen opbouwen.
