Ik heb een veel te groot appartement, met teveel ruimte voor
één persoon. Een deel van dit appartement heb ik inmiddels omgetoverd tot een
knusse huiskamer en er mijn plekje van gemaakt.
Deze week blijkt dit appartement multifunctioneel te zijn. Er
wordt een workshop in mijn appartement gehouden met ruim 15 man. Oeps! Ik moet even
slikken……..?
Zondag, ga ik met de logistiek medewerker naar mijn
appartement, en hoop enigszins wat invloed uit te kunnen oefenen, maar mijn invloed
is zeer beperkt.
Maandag ochtend met het ontbijt, heb ik gezelschap van een jonge dame, de eerste gast. Overdag ben ik
in Zaatari kamp.
Als ik ’s avonds thuis kom ben ik benieuwd hoe het
appartement eruit ziet, ik heb geen idee. Ik stel het naar huis gaan nog even
uit en ga eerst borrelen, met een paar collega’s.
Om half negen ’s avonds wandel ik mijn appartement binnen.
Alle grote lampen branden en de hut is verbouwd tot een conferentieoord. Er is
een ruimte voor de versnaperingen met kartonnen bekertjes, koffie, thee, water
en er is een ruimte om te vergaderen.
Midden in het huis staat een lange tafel opgesteld met een
notitieboekje, pen en flesje water bij iedere zitplaats. De beamer, de
flapovers, de stiften en alle benodigdheden voor een goede bijeenkomst zijn
aanwezig. Ergens achterin heeft men geprobeerd, nog enigszins met mijn wensen
rekening te houden, en is er een nog iets wat op een knus hoekje lijkt. Daar
zit mijn tijdelijke huisgenoot opgekruld in pyjama op een stoel.
’s Avonds om elf uur, komt de tweede gast, hij is even
uit Europa overgevlogen voor de workshop. Ik maak hem wegwijs en wens hem
welterusten.
De volgende dag ben ik erg snel op mijn werk, ik hoef
de deur niet uit. Om 8.00 pik ik mijn plekje vast in aan de lange tafel, en
start mijn laptop op. Een half uur later komen de eerste mensen binnen. Zij
zijn niet tevreden met de lange tafel, deze is niet geschikt voor een workshop
en mijn appartement wordt weer helemaal verbouwd.
Langzaam druppelen de mensen binnen, het is een heel
geroezemoes, en om half tien starten we met een paar huisregels, zoals buiten
roken, en de peuken graag in de asbakken doen.
Halverwege de dag wordt de catering verzorgd, echt
netjes blijft het niet.
Ook mijn slaap kamer is niet veilig. Na de lunch
vraagt één van de gasten of er een rustige ruimte is om te bidden, en ik wijs haar mijn
slaapkamer.
‘s Avonds als iedereen is vertrokken, sta ik verloren
in mijn appartement rond te kijken. Er is mij net verteld, dat morgen om 7.00
de huishoudster langs komt om schoon te maken. Mijn koelkast staat vol met
resten van de catering, die ik de komende week niet zelf wil opeten. De
manlijke huisgenoot is de hort op, de jongedame helpt mij om alle zooi in
vuilniszakken te doen, hier en daar rapen we een peuk op, en even later is het
appartement enigszins toonbaar.
Ook deze tweede dag ben ik als eerste op mijn werk, zodra
ik mijn bed uit kom, ben ik er. Om 7.00 staat de schoonmaakster op de stoep. Ze
heeft iemand meegenomen, zodat ze snel alles kunnen doen, voordat straks de gasten
weer komen.
Ook deze dag is het weer een heel gebeuren in mijn
huis. Tussen de middag hebben we vandaag pizza, dat betekent dat er overal pizza
dozen staan en halflege blikjes drinken. Vandaag eindigt er veel minder etensresten
in mijn koelkast. De pizza gaat er goed in.
Eind van de dag kijken we terug op een zeer geslaagde
workshop tweedaagse, waarin we de strategie voor de komende twee jaar hebben
besproken. Morgen komt de schoonmaakster, maar ik kan niet wachten om de boel
weer op orde te brengen. Na twee dagen zitten steek ik met plezier de handen
uit de mouwen. Dus ik vlieg met bezem en dweil door het appartement schuif
alles weer op zijn plaats. ’s Avonds zit ik weer op mijn vertrouwde plek in
mijn knusse huis en typ dit bericht voor de weblog. De schoonmaakster zal
morgen wel blij zijn, want die verwacht een hoop werk.
