Amirah (gefingeerde
naam) is een Arabische vrouw van 38 jaar. Ze is gekleed in spijkerbroek en
strak shirt. Omdat ze in huis is met alleen vrouwen heeft ze haar hoofddoek
afgedaan.
Amirah woont alleen in de grote stad, dat is heel bijzonder.
Een Arabische vrouw van deze leeftijd is in principe getrouwd en woont samen
met haar man en kinderen. Ik vraag haar
of ze getrouwd is. “Niet meer” antwoord ze “en ik ben niet van plan nog een
keer te trouwen”.
Ze is uitgehuwelijkt op haar 18e jaar. Ze heeft
vier kinderen van deze man. Ze zegt “Hij hield niet van mij, als hij wel van me
gehouden had, had ik waarschijnlijk 15 kinderen gehad”. Zij heeft zelf besloten
te willen scheiden, want ze was ongelukkig, ze had geen eigen leven, haar man commandeerde
haar en ze moest doen wat haar man zei. De kinderen zijn bij haar man gebleven.
Kinderen blijven na een scheiding in principe bij de man, met name omdat
de vrouw geen inkomen heeft en financieel niet voor de kinderen kan zorgen.
Haar vier kinderen wonen nu bij haar ex-man en zijn tweede vrouw. Ze heeft
contact met ze via Skype. Na de scheiding ging ze bij haar ouders wonen. Haar
ouders waren niet blij met de scheiding , want dit was slecht voor de
reputatie. Ze hadden liever gehad dat ze troost had gezocht bij een andere man,
maar wel bij haar man bleef. Amirah zegt: “Overspel mag niet in de Islam, maar
in de praktijk is de reputatie belangrijker. Overspel hoeft niemand te weten,
maar scheiden is een schande”. Amirah voelde zich erg onder druk gezet bij haar
familie. Om het huis van haar familie te
ontvluchten, trouwde ze weer snel. Nu met een man, die wel van haar hield. Een
man uit een minder welvarend milieu, maar iemand die heel veel moeite voor haar
deed. Deze man hield echt van haar en ze trouwde. Maar na het trouwen bekoelde
de liefde. Hij behandelde haar net zoals haar eerste man haar had behandeld en
ze was wederom ongelukkig. Sinds ruim een half jaar is ze nu van hem
gescheiden. Haar dochtertje bleef in eerste instantie bij haar, maar daar was
haar man niet blij mee. De rechter heeft nu bepaald dat haar dochtertje naar
haar man gaat. De reden voor deze uitspraak is het feit dat ze volgens haar
tweede ex-man niet voor haar dochtertje kan zorgen omdat ze niet goed bij haar
hoofd is. Tijdens haar huwelijk werd ze depressief en kreeg hiervoor medicatie
van de arts. Dit feit maakt haar nu blijkbaar ongeschikt om voor haar
dochtertje te zorgen.
Ze woont nu alleen, ze is bang dat haar familie naar Amman
komt, want dan is ze haar vrijheid kwijt. Haar familie begrijpt niet dat ze
alleen wil wonen, en natuurlijk is ze een schande voor de familie. Een vrouw
die alleen woont, wordt gezien als een vrouw die continue met mannen de hort op
is, en dat is een nog grotere schande.
Zij heeft echter genoeg van mannen. Ze zegt dat haar
huwelijken geen goed gedaan hebben aan het beeld dat ze van mannen heeft en dat
ze tijd nodig heeft om dit beeld bij te stellen. Ze is in ieder geval niet meer
van plan om te trouwen. Ze is trots dat ze deze zelfstandige beslissingen heeft
genomen en dat ze nu onafhankelijk is.
Voor me zie ik een sterke en reële vrouw, die nu voor
haar zelf op komt, in een omgeving die dit niet accepteert. Ze moet er voor
vechten. Ik merk dat ik een heel diep respect voel voor deze vrouw.
