VRIJHEID

Het is begin September en ik heb 8 maanden sabbatical achter de rug.

1 januari 2014 nam ik ontslag op het ROC in Veghel.  Drie maanden daarvoor leverde ik mijn

ontslagbrief in. Het voelde geweldig om ontslag te nemen in crisistijd, waarin de kans meestal groter is dat je ontslag krijgt in plaats van neemt. Het gaf me een gevoel van vrijheid. Mijn plan was reizen, genieten, relaxen en voorbereiden op een uitzending naar het buitenland. Het einddoel was in september uitgezonden worden. Ik wist wat ik wilde.

Tijdens die 8 maanden had ik echt weleens mijn twijfels. Stel dat het niet lukt. Ik ben 50, kom je dan weer aan het werk. Stel dat ik ineens ziek wordt, ik heb geen uitkering, kom dan maar weer eens aan het werk. Maar de gedachte om tot mijn 67^e voor zekerheid te gaan in het zelfde werk op dezelfde school, benauwde me nog meer. Alhoewel tussen deze twee extremen in ook veel mogelijkheden zijn natuurlijk.  Maar ik hou van vrijheid, en nam weloverwogen risico’s.

Ik genoot van mijn vrijheid. Ik heb 6 weken met een vriendin door Nieuw Zeeland gereisd. Daar heb ik genietend van alle rust, vrijheid en natuur, mijn 50^e verjaardag gevierd. Geen Sarah in de tuin, maar een versierde hippybus.

  

Na een paar weken Nederland vertrok ik naar India. India is het meest contrastrijke en kleurrijke land dat ik ken in alle aspecten. Er is armoede en rijkdom, ashrams en leprakolonies, gastvrijheid en corruptie, goeroes en zwerfafval. Binnen de Katholieke kloostermuren, waar ik te gast was, genoot ik van de rust en de vrede en luisterde ik naar de gebeden en het gezang van de zusters. Buiten de kloostermuren was er de hectiek van het verkeer en het leven op straat en het getoeter.

Na mijn reis India, kwam Oeganda en Tanzania. In Oeganda zag ik leeuwen, olifanten, apen, chimpansees, giraffen, gorilla’s, prachtige vogels, groot en klein, krokodillen, nijlpaarden en nog veel meer.  Geweldig mooi!!!!. Vervolgens reisde ik door naar Tanzania waar ik m’n oude werkplek opzocht. Daar zag ik vooral veel oude bekenden. En terwijl ik daar rondliep kwamen alle herinneringen langs.

  

Tussen mijn reizen door ging ik in Nederland op pad met mijn fototoestel, las ik boeken, regelde allerlei huiselijke zaken voor een eventueel vertrek, had tijd om tot volledige rust te komen en mn hoofd helemaal leeg te maken. En ik kreeg helemaal zin in  een nieuwe uitdaging.

En toen begon het solliciteren. Ik kan dan wel een interessant CV hebben…. Maar ik miste ervaring in managen en coördineren in humanitaire hulpverlening.

En na vele afwijzingen en een aantal zenuwslopende telefonische interviews is het dan zover. Rond 15 september vertrek ik naar Parijs naar het hoofdkantoor van Médicin du Monde, alwaar ik diverse briefings zal krijgen, een medisch onderzoek en mijn papieren in orde gemaakt moeten worden. Van daaruit ga ik naar Jordanië en ga ik werken met Syrische vluchtelingen. Op het tabblad “Werken in Jordanië” heb ik daar meer informatie over gegeven.
Ik ben nu bezig met regelzaken en continue afscheid nemen, wat een proces op zich is. 

Terugkijkend heb ik een geweldige sabbatical gehad, waarin ik in alle vrijheid kon genieten en keuzes kon maken.

Vooruitkijkend ga ik een onbekend avontuur tegemoet, waarin ik met mensen werk die gevlucht zijn en op diverse manieren in hun vrijheid beperkt zijn. Ik ga ervan uit dat dit een intensieve tijd zal zijn.  

Vanaf deze weblog is mijn streven om eenmaal in de 1 a 2 weken jullie op de hoogte te houden van mijn ervaringen.

Een ieder die dat wil kan mij volgen. Je kunt je abonneren op mijn weblog, zodat je automatisch bericht krijgt via je e-mail als ik er iets nieuws op zet. Worden de nieuwsberichten je teveel, dan meld je je gewoon weer af.