Het is zover. Morgen vertrek ik met de trein naar Parijs.
Vanaf begin september wist ik dat ik was aangenomen voor de
baan in Jordanië. Het heeft echter nog 3 weken geduurd voordat het morgen
eindelijk zover is. Je kunt ook zeggen: binnen 3 weken is het al zover. Tijd
blijft een relatief begrip. Dit betekende voor mij 3 weken lang afscheid nemen.
Ik had er eerst 2 weken voor, maar vervolgens kwam er nog een derde week bij.
Ik had alle tijd, want ik genoot nog steeds van een sabbatical, alhoewel het
niet meer aanvoelde als een sabbatical. Het relaxte gevoel van de afgelopen 8
maanden was ik een beetje kwijt.
AFSCHEID betekent afscheid nemen van mijn huis, mijn eigen
plekje en eigen spulletjes, mijn Hollandse leven en de mensen die me dierbaar
zijn. De financiële waarde van mij spulletjes stelt niets voor, maar de
emotionele waarde is toren hoog. Alles wat ik opruimde, bracht een eigen
herinnering mee. Het schilderij aan de muur uit Tanzania; het beeld uit Gambia,
gekocht omdat ik ontroerd werd door een
doofstomme jongeman die me verleidde tot de koop; decoraties en meubels die
door mijn vader zijn gemaakt: het stoeltje van de rommelmarkt, waar ik uren
tijd in heb zitten om op te knappen, met stof uit India; de verschillende afscheidscadeautjes,
van alle andere keren dat ik afscheid nam, ……... Op mijn gemak heb ik stapels
fotoboeken bekeken, voordat ik ze daadwerkelijk opborg. Mijn hele leven kwam
even langs in de afgelopen weken. Iedereen zag ik voor een laatste keer voorlopig.
Ja, en hoe ik me daarbij voel valt eigenlijk niet te beschrijven……….
Er was ook nog de zakelijke kant van het vertrek. De
makelaar, een geboorteakte, de bank, de verzekering, uitschrijven bij de
gemeente, nog even naar de tandarts, de belasting, de auto verkopen……. Hiervoor
was het handig dat ik nog een week extra had. Ik had daarin al het nodige
voorwerk gedaan, maar kon niets regelen zolang ik nog niet concreet wist wat ik
waar en hoelang ging doen. Bij de één ging het super vlot, bij de ander kreeg
ik na lang wachten voorlichting die ik niet begreep. Al deze zaken wilde ik
graag snel regelen, ik telefoneerde en stond regelmatig in de wachtrij. Voor erg
ingewikkelde zaken werd mij gevraagd dit even op de mail te zetten. Meestal
krijg je dan een automatisch antwoord met als voorbeeld: "Hartelijk dank voor uw bericht. U ontvangt van ons antwoord over minimaal een werkdag en maximaal 10 werkdagen. Op onze website vindt u antwoorden op de meest gestelde vragen". Als het antwoord niet helemaal duidelijk was mailde ik netjes terug waar ik
weer een automatisch antwoord op kreeg. Nu is 3 weken misschien toch wel snel
als je dit soort zaken voor elkaar moet krijgen en vooruit, ik heb 95% rond.
En dan, wat neem je allemaal mee en wat laat je allemaal
thuis. Ik heb in ieder geval foto’s meegenomen van mensen om mij heen en
dierbare momenten, om zo toch een stukje thuis mee te nemen naar Jordanië.
Mijn huis is nu schoon, netjes, leeg op de meubels na, erg
kaal en klinkt hol. Mijn spullen welke ik het komende jaar denk te gebruiken zijn ingepakt.
Ik mag 2 x 23kg bagage meenemen en 12 kg handbagage. Dus
samen 58 kg. Dat is bijna mijn gewicht, ga dat maar eens sjouwen. Het zijn er
30 geworden, inclusief mijn handbagage.
Morgen vertrek ik met de trein naar Parijs, daar blijf ik 1
of 2 weken. Voor de eerste week heb ik al een programma ontvangen, mogelijk
krijg ik de tweede week nog een cursus.
Ik heb vaker afscheid genomen. Tijdens zo’n afscheidsproces
wordt ik me altijd erg bewust wat ik achterlaat en wat ik wel of niet ga
missen. Afscheid nemen valt me niet mee, maar het laat me ook beseffen hoeveel
ik heb om dankbaar voor te zijn.
Na ieder afscheid is er echter een nieuw begin. Het is best
spannend, en misschien wel een beetje eng, maar ik moet zeggen ik hou ook wel
van het avontuurlijke gevoel dat dit oproept. Wie worden mijn nieuwe collega’s,
wat gaat mijn werk inhouden, hoe zijn de omstandigheden, hoe zijn de mensen in Jordanië,
hoe zal mijn woonplekje zijn, hoe gaat mijn leven eruit zien, zal ik er mijn
draai vinden? Ik heb me goed ingelezen vooraf, en ik word de komende dagen verder
geïnformeerd en voorbereid. Ik heb zeker een beeld, maar om echt te weten hoe
het is moet ik het daadwerkelijk gaan ervaren.
