Donderdag 19 februari. Vandaag is voorspeld dat er sneeuw
komt. Het is de tweede keer deze winter sinds ik in Jordanië ben. Er stonden
eigenlijk twee vergaderingen gepland voor vandaag hier in Amman. Een vergadering
van de “strategische adviesgroep voor de gezondheidszorg sector” geleid door de
UNHCR, en een werkgroep “Reproductieve gezondheidszorg” geleid door de UNFPA. Vanwege de weersvoorspellingen heeft de overheid echter besloten dat vanaf twaalf uur
iedereen een Public Holiday heeft. Zo kan iedereen zorgen dat hij of zij op
tijd thuis is, voordat het slechte weer los barst. De vergaderingen zijn
afgezegd en ik heb een dag op kantoor. Voor mij is een kantoor dag niet
verkeerd, want op deze manier krijg ik extra tijd om allerlei zaken te doen,
die ik anders ’s avonds doe. Voor volgende week moet ik mijn planning omgooien,
want deze vergaderingen worden dan ingehaald.
We hebben maatregelen genomen voor onze gezondheidszorgposten,
zodat deze kunnen doorgaan met een minimale bezetting. Vooral voor het
vluchtelingen kamp is dat een uitdaging omdat met sneeuw en gladheid het niet
mogelijk is daarheen te rijden. Een aantal personeelsleden verblijven in het
plaatsje dichtbij het vluchtelingenkamp in een hotel, samen met een chauffeur.
Er zijn sneeuw kettingen geregeld voor de auto en de chauffeur kan het gezondheidszorgpersoneel
dagelijks naar het vluchtelingen kamp brengen. De weersvoorspellingen geven aan
dat maandag het slechte weer voorbij is. Ik hoop het, want alles ligt stil met
dit weer.
Vandaag is het vrijdag, weekend voor mij. Ik slaap uit. Als ik
opsta sneeuwt het en is de wereld gehuld in een witte laag. Ik geniet in alle
rust van mijn ontbijt. Als even later de zon schijnt, pak ik mijn camera en ga
op pad.
