25 juni 2015. Er is weer een bom gevallen in Daraa, een
plaats in Syrië tegen de Jordaanse grens. Een projectiel van deze bom heeft een
huis in Ramtha geraakt, een plaats in Jordanië 5 kilometer van de grens met Syrië. Een onschuldige jongeman, een student van 23
jaar oud is gedood. De jongeman was een broer van één van de verpleegkundige
die werkt in de MDM kliniek in Ramtha.
Ik vraag God: “Als u bestaat, waarom worden onschuldige mensen gedood? Waarom
veroorzaken mensen zoveel lijden? Onschuldige mensen worden iedere dag over de
gehele wereld gedood. In Syrie, in Iraq, in Palestina, in Afghanistan, in Mali,
in Soedan, in Nigeria. “Waarom, waarom, waarom?”
God geeft me geen antwoord. Misschien moet ik het God helemaal niet
vragen. Ik moet het de mensen vragen. Iedere religie spreekt over het lief hebben
van de naaste. Dit is echter een grote uitdaging voor ons mensen.
God heeft mensen de vrijheid gegeven om eigen keuzes te maken. Vrijheid
betekent dat we ook verantwoordelijk zijn voor onze keuzes.
Wie is hier nu verantwoordelijk? De persoon die de bom heeft laten
vallen? De bevelhebber van deze persoon? De groep waartoe deze persoon toe
hoort? De vader van deze persoon die hem heeft opgevoed? De school waar deze persoon
naar toe ging? De vijanden van deze persoon, die misschien zijn familieleden
hebben gedood. De leiders van het land? De mensen die verdienen aan de oorlog? De mensen
die wapens produceren?
In de wapen industrie gaat tussen de 100 en 400 miljard dollar per jaar
om. De bedragen verschillen, afhankelijk van welke website je raadpleegt. Landen
in Europa verdienen aan het produceren van wapens of onderdelen ervan. Ook
Nederland schijnt er goed aan te verdienen. Deze zelfde landen helpen ook weer
in de humanitaire hulpverlening.
Ik vraag mezelf af: “Wat kan ik doen?”, maar ik weet het niet……..Ik heb
geen antwoord. Ik weet wel dat iedereen een eigen verantwoordelijkheid heeft. Het
begint met je naaste liefhebben als je zelf ongeacht iemand huidskleur, religie
of cultuur.
Als iedereen zich zou afvragen: “Wat kan ik doen om een bijdrage te leveren
aan vrede in de wereld?”, dan zouden we in een vreedzame wereld leven.
Ik wil geloven in vrede op aarde, ik wil er voor vechten, echter een
vreedzaam gevecht. Soms vraag ik me echter af of wereldvrede geen utopie is.
Vrede begint met respect voor elkaar, liefde en compassie.
Hieronder de link naar de video van de begrafenis van de jonge man die
gedood is.
