Jordanië…….. Het zit er inmiddels op voor mij. Ja, en dat roept
allerlei dubbele gevoelens bij mij op. Ik ben nu in Nederland, een moment van
reflectie, rust en oriëntatie op de volgende stappen.
Terugblik
Coördineren, coachen, plannen schrijven, assessments doen, tools
ontwikkelen, supervisie, overleg, vergaderen, evalueren, data verzamelen, data
analyseren, rapporten schrijven, evaluatiegesprekken, protocollen, materialen
regelen, begeleiden, verbeterplannen, nieuwe activiteiten, trainen, mail
wegwerken, netwerken en heel veel mensen ontmoeten.
Wat ik hier schrijf zegt eigenlijk niets, want dit doen veel mensen in
veel organisaties.
Het is vooral de situatie en de werkomgeving wat het werk voor een
ieder zo anders maakt.
De tijd in Jordanië is voor mij omgevlogen. Er is zoveel gebeurd, ik
heb zoveel meegemaakt, met zoveel verschillende mensen samen gewerkt, in een
ander land, een andere cultuur, in een heel andere situatie. Heel veel zaken waren nieuw, maar daar stortte ik me graag in. Er waren
de nodige uitdagingen en moeilijke momenten, en soms gebeurden er dingen waar
ik graag iets aan wilde doen of voorkomen, en waar ik me machteloos in voelde. Er waren veel mooie momenten, goede herinneringen, vooral de contacten en het werken met mensen. Deze herinneringen neem ik met me mee, waar ik ook heenga. Ik heb heel veel geleerd en voelde “Passie”
voor wat ik deed en ik hoop dat ik een kleine bijdrage heb kunnen leveren.
De verhalen op mijn weblog zijn maar een fractie van mijn ervaringen. Ik
wilde graag een beeld geven van de leefsituatie in het Midden Oosten, de
situatie van Syrische vluchtelingen en de werksituatie.
Ik heb vele positieve reacties gekregen op de stukjes die ik schreef,
maar soms schieten woorden tekort om de ervaringen te beschrijven. Foto’s geven
soms beter weer hoe het er is. Ik heb echter bewust nooit foto’s van mijn werk
en mensen erop gezet. Waarom.... ? Respect, privacy..., ik bedenk me: "zou ik willen dat iemand een foto van mij maakt, en op internet zet? Laat staan als het een foto in een ongunstige situatie is".
Om toch mijn verhalen te ondersteunen heb ik gebruik gemaakt van
bestaande foto’s en filmpjes op het internet.
Het is vaak een “Ver van mijn bed show”, wat er in andere landen ver
weg gebeurd. Echter iedere keer als ik in dat verre land ben, ben ik me bewust
hoe dankbaar ik ben dat ik zo’n goed leven heb, in een veilig land, een dak
boven mijn hoofd, een goede opleiding, eten en drinken, gezondheidszorg binnen
handbereik en nog veel meer.
Vooruitblik
Hoe de toekomst eruit ziet? Dat weten we geen van allen. Ik maak zoals
velen mijn plan, maar de ervaring leert dat plannen steeds bijgesteld worden en
kunnen veranderen, al naar gelang de omstandigheden. Voor mij geldt “GO WITH
THE FLOW”, maar zonder mijn doelen uit het oog te verliezen. Soms is het helaas
zo dat ook doelen bijgesteld moeten worden, vooral omdat het in mijn aard zit
om hoog in te zetten. Echter de basis principes blijven.
Momenteel zet ik weer in op het buitenland. Welk land? Zuid Soedan,
Liberia, Afghanistan, Irak…….? Ik weet het niet, de tijd zal het leren. Wat
voor mij belangrijk is, is dat ik doe waar mijn passie ligt in Nederland of in
het buitenland en ik een kleine bijdrage kan leveren aan een betere en
rechtvaardigere wereld.
Via deze weblog laat ik jullie weten als ik me weer in een volgend
buitenlands avontuur stort.
Leven
Leven
is voor mij
Verdriet
en vreugde kennen
Mijn
hart volgen
Mijn
dromen waarmaken
Zo
mijn steentje bijdragen
aan
een betere wereld
Problemen
onderweg aanpakken
Vertrouwen
hebben in de ander
en
in mijzelf.
Leren
van de momenten
Van
machteloosheid en frustratie
Genieten
van de momenten
van
geluk
Mensen
ontmoeten
Ze
in mijn hart sluiten
Ik
leef
Ik
ben een rijk mens.
Cobi
