Het is dinsdagavond, ik zit binnen in m’n redelijke
warme appartement. Hier en daar tocht het door de ramen, maar ik mag niet
klagen. Vandaag was het al guur, koud en winderig.
Morgen wordt er een sneeuwstorm verwacht, iedereen wordt
aangeraden binnen te blijven en vooral niet de weg op te gaan. We worden
gewaarschuwd voor gladheid en voorwerpen die door de lucht kunnen vliegen
tijdens windvlagen.
Vandaag heeft de minister president van Jordanië
besloten dat het morgen een Public Holiday is vanwege de verwachte weersomstandigheden.
Iedereen wordt aangeraden genoeg voorraad in huis te hebben. Vanavond wilde ik
nog even brood halen, maar nergens was meer brood te bekennen. Iedereen heeft
vandaag in de rij gestaan om brood in te slaan voor de komende dagen.
Ik blijf twee dagen op kantoor werken en mijn afspraken
in het veld verzet ik. Als ik er echt niet uit kan werk ik thuis.
In Ramtha werken we morgen op halve kracht, met alleen
de mensen die dicht bij de kliniek wonen. In Zaatari kamp sluiten we de klinieken,
want mensen kunnen er niet komen als het sneeuwt.
In Zaatari kamp is er een noodplan voor dit slechte
weer, er is in ieder geval één kliniek in het kamp open voor nood. Er zijn drie
opvangcentra voor de mensen, om ze te beschermen tegen de kou, want vele mensen
wonen in tenten. Er zijn allerlei noodnummers voor diverse omstandigheden.
Het lijkt erop dat iedereen de nodige
voorzorgsmaatregelen heeft genomen voor deze winterstorm.
Maar…. hoe zal het
zijn als je in een tent woont, het stormt en sneeuwt en je moet gaan schuilen
in één van de opvangcentra in het kamp? Hoe zal het zijn met je tijdelijke woning als de storm weer
voorbij is?
NA DE SNEEUWSTORM 15 januari
De sneeuw storm is weer voorbij. Ik heb 4 dagen binnen
gezeten. Waar ik woon was een laagje sneeuw, maar vooral nat en mistig. In
andere delen van Amman lag echter een flink pak. Het hing af van de hoogte waar
je woont hoeveel sneeuw er uiteindelijk lag. Met weersomstandigheden waar bij
ons in Nederland alles gewoon doorgaat, lag hier alles stil. Het was doodstil
op straat. Door het opvriezen van de nattigheid was het gevaarlijk glad op
straat. Iedere dag wachtte iedereen af wat de minister President zei, zou het
weer een public Holiday zijn. Na 4 dagen binnen zitten ging ik zondag weer naar
m’n werk, maar er was maar een enkeling op kantoor. Maandag begon het leven
vanaf 11.00 ’s ochtends, , nadat alle gladdigheid voorbij zou zijn. Ook dinsdag
begon het leven laat. Woensdag was eindelijk weer een normale dag.
Ik heb mijn tijd heel nuttig kunnen besteden, met
rustig thuis werken kon ik heel veel dingen doen, maar andere zaken moesten uitgesteld
worden.
