DE WERELDREIS VAN CORONA

Op een mooie zonnige dag werd ik geboren en de wereld lachte mij toe.  Ergens op de wereld heeft mijn wiegje gestaan, maar niemand weet precies waar. De mensen denken het te weten en de president van Amerika is er heilig van overtuigd dat het China is. De mensen weten niet dat ik misschien al veel langer bestond, voordat ik in China verscheen. Men zegt dat ik geboren ben bij de vleermuizen, dat zou best eens waar kunnen zijn, maar ik ga hier niet het mysterie rond mijn geboorte onthullen. Ik ben onzichtbaar voor de mensen, ze zien alleen de gevolgen van mijn bestaan. Mijn naam is Corona. Het is geen grapje, ik besta echt en heb helemaal niets te maken met Corona Bier.  Om te leven en me voort te planten heb ik mensen nodig. Het voortplanten gaat geweldig, ik wist niet dat ik me zo snel en makkelijk kon voortplanten en dat ik me wereldwijd zou verspreiden. Het ging helemaal vanzelf, de omstandigheden waren mij gunstig gezind. Zolang mensen bij elkaar komen en ademen, heb ik de kans om me voort te planten. Na mijn mysterieuze geboorte kwam ik terecht op een vismarkt. Deze markt was een geweldige plek, waar mensen onderhandelden over de prijs, mensen lachten en hadden plezier. Voor mij en mijn familie was het een ultieme kans om onze reis te starten wereldwijd. Vanuit de markt verspreide we ons naar diverse families, hun huizen en hun werkplekken.  We kwamen in winkels, restaurants, bioscopen en kantoren.  We reisde mee met allerlei mensen, we reisden in vrachtwagens, kwamen in fabrieken, waar vele mensen allemaal mooie producten maakten. We reisden vervolgens mee met de mensen die producten vervoerden naar allerlei landen. We vlogen mee in de vliegtuigen, maakten een reis met een cruiseschip en kwamen in Azië, Europa, Amerika, Afrika en reisden de hele wereld over. We hebben de prachtigste plekken op aarde gezien. Overal kwamen we mensen tegen die ons gratis een lift gaven. Goede mensen, liefdevolle gezinnen, mensen die hun familie opzochten, schoonmakers, verpleegkundigen, buschauffeurs, vrachtwagenchauffeurs, piloten, toeristen, politici, humanitaire hulpverleners, land regeerders, noem maar op. Veel mensen die hun best doen voor hun gezin, hun omgeving en een bijdrage leveren aan de maatschappij. We kamen ook mensen tegen die het moeilijk hebben en verdrietig zijn. Mensen die proberen te overleven zoals vluchtelingen, mensen die ernstig ziek zijn, mensen die depressief zijn, zwervers en mensen die eenzaam zijn.  De reizen over de hele wereld zijn bijzonder, maar is ook een reis vol met tegenstellingen. Ieder land heeft zijn eigen prachtige natuur, cultuur, geschiedenis, maar ook tragische gebeurtenissen.  In een paar maanden tijd hebben ik en mijn familie meer gezien dan ik ooit gedroomd had in 163 landen.

Ik ben bijzonder verrast door de gevolgen van mijn aanwezigheid in de wereld en de reactie van de mensen op mijn aanwezigheid. Ik heb nog nooit zo’n wereldwijde reactie gezien op iets. Ineens stoppen de mensen met reizen, scholen gaan dicht en mensen blijven zoveel mogelijk thuis. Ze zijn bang voor mij en bang om ziek te worden en te overlijden. Winkels gaan dicht, grote bijeenkomsten worden afgezegd, grenzen gaan dicht, kerkdiensten worden afgezegd.  De Iman roept 5 maal per dag op tot gebed, maar de boodschap is “bid thuis”.  Ieder land heeft zo zijn maatregelen om mijn verspreiding tegen te gaan. Terwijl iedereen in de  wereld hand gel, mondkapjes en hun basis behoeften inslaat, hamsteren Nederlanders ook WC Papier en wiet. Ik maak me echter zorgen om de ouderen in verpleeg en verzorgingshuizen in Nederland, want zij mogen geen bezoek meer ontvangen. Zullen zij het overleven zonder hun familie en naasten, tussen de andere ouderen en de hardwerkende verzorgende, die een te hoge werkdruk hebben?

In Irak is er een algemeen uitgaansverbod, geen verkeer op straat, alle luchthavens gesloten en geen vluchten voor de gewone man.

In ziekenhuizen wereldwijd maakt men zich klaar om mensen die besmet zijn en ernstig ziek zijn, op te vangen.  Het doel is niet om mij en mijn familie uit roeien, want dat gaat ze waarschijnlijk niet lukken, maar om een enorme piek te voorkomen en mijn verspreiding te vertragen, zodat niet iedereen tegelijk ziek wordt, en de ziekenhuizen de zorg aankunnen.

Helaas moet ik toegeven dat door onze reizen en het gratis meeliften er tot nu toe 255 305 mensen ziek zijn geworden, waarschijnlijk veel meer, maar niet iedereen is getest of is ernstig ziek. Ook zijn er 10,444 mensen overleden, dat was niet onze bedoeling. 

De reactie die het oproept is bijzonder, iedereen wil zichzelf, elkaar en de maatschappij beschermen. Het is misschien wel mooi om zo’n reactie te zien, vooral als je je bedenkt dat er al zoveel doden zijn gevallen door andere oorzaken, en de wereld gewoon door draaide en er niet zo’n wereldwijde actie ontstond.

In 2018 waren er 140,000 doden door de mazelen, maar niet in Europa of Amerika en de wereld draaide gewoon door. In 2018 overleden er ook 770.000 mensen aan Aids maar niet iedereen beschouwde zichzelf als een risicogroep, en de wereld draaide gewoon door.

Jaarlijks sterven er naar schatting 2,8 miljoen zwangere vrouwen en pasgeborenen, maar niet in de westerse wereld en de wereld draait gewoon door. 

In 2018 hadden 820 miljoen mensen honger, maar de wereld draaide gewoon door.

Jaarlijks plegen 800,000 mensen zelfmoord wereldwijd. Dit zijn mensen die het leven niet meer zien zitten om welke reden dan ook, maar de wereld draait gewoon door. Zelfdoding is de tweede belangrijkst doodsoorzaak voor jongeren tussen de 15 en 24 jaar na de verkeersongevallen volgens de WHO. Wereldwijd sterven er 1,3 miljoen mensen in het verkeer per jaar, onder jongeren is een verkeersongeval doodsoorzaak nummer één. Behalve honger en ziektes hebben we ook nog oorlogen en conflicten wereldwijd, met de nodige doden en vluchtelingen in barre omstandigheden. 

Maar voor mij is iedereen bang, omdat ik onzichtbaar ben.  Ik maak geen onderscheid in man of vrouw, wit of zwart, arm of rijk en kan met iedereen meeliften, niemand uitgezonderd. De mensen hebben geen controle over mij en weten niet waar ik wel of niet ben.

Ik heb inmiddels heel veel van de wereld gezien en vind het wel even mooi geweest. Om te voorkomen dat ik met je meelift en verder de wereld rondreis, is het beste wat je kunt doen niemand tegenkomen waar ik mee meelift. Helaas kun je mij niet zien, ik ben overal en lift met iedereen mee.  Het beste is dus thuis te blijven en niemand te ontmoeten. Ga je toch de straat op, verbied ik je knuffels uit te delen, te zoenen of iemand een hand te schudden. Het beste is minimaal anderhalve meter afstand houden. Was continue je handen met water en zeep voor 20 seconden. Nies of hoest in je ellenboog of in een papieren zakdoekje welke je meteen weggooit in de prullenbak en was daarna je handen met water en zeep.

Het sociale leven wordt er niet leuker op maar gelukkig hebben we social media en de mobiele telefoon nog. Vergeet echter de mensen niet die geen social media hebben, zij zijn waarschijnlijk de meest kwetsbare onder ons. Zij hebben aandacht, liefdevolle zorg en bescherming nodig met de nodige fysieke afstand.

Ik hoop dat iedereen straks weer gewoon handen kan schudden, elkaar kan begroeten met een zoen of een knuffel en dat we ook voor alle andere problemen in de wereld aandacht zullen hebben met als doel een gezonde, liefdevolle samenleving.