3 JAAR ZUID SOEDAN - UPDATE

Het alweer bijna 3 jaar, dat ik in Zuid Soedan ben. Ik ben gestart 5 maanden nadat de missie was geopend in 2015 en ik ben er niet weg te slaan. Er is nog zoveel te doen en we hebben nog zoveel plannen om de missie verder uit te bouwen.

Het is vandaag Zondag. Eigenlijk had ik in  Pamat moeten zijn voor onze geplande strategie workshops, maar het regent in Aweil, op de luchthaven. Regen hier betekent dat het met bakken uit de lucht komt vallen, dat wegen onbegaanbaar zijn en in modder veranderen, en dat de landingsbaan op de luchthaven in Aweil onder water staat. We zijn drie keer naar de lucht haven in Juba geweest om in te checken, en drie keer is de vlucht op het laatste moment afgelast vanwege het weer. Morgen, op maandag hebben we weer een nieuwe kans, maar we hebben ook een plan B bedacht, maar dat heeft een hoop logistieke planning nodig, en een dag extra reistijd.

Het voordeel van de uitgestelde reis, is dat ik nu een weekend heb met niets doen en relaxen.

Resultaat, we hebben gistermiddag even een tafeltje gemaakt van afvalhout voor onze recreatieruimte met een geweldig resultaat.  Een spontane teambuilding activiteit.

Nu op de zondag neem ik dan eindelijk ook de tijd voor een update op de weblog.

De programma’s die we doen, hebben in 3 jaar de nodige veranderingen en uitbreiding ondergaan, met projecten voor gezondheidszorg, ondervoeding en voedselzekerheid, waarin de verschillende projecten met elkaar geïntegreerd zijn en één programma zijn.  Als we dat niet zouden doen, beantwoorden we niet aan de behoefte van de lokale gemeenschap. We kunnen klamboes uitdelen, maar als een moeder eten nodig heeft, wordt de klamboe gebruikt om te vissen, wat zeer nadelige gevolgen heeft voor de visstand.  We kunnen ondervoede zwangeren behandelen, maar als haar kinderen geen eten hebben, deelt ze de voedingssupplementen met haar kinderen. We kunnen een kind behandelen voor ondervoeding, maar als er geen eten is, is het kind een paar maanden later weer ondervoed. We kunnen een kind behandelen voor diarree, maar als er geen veilig drinkwater is, dan heeft het kind na een paar weken weer diarree. Première Urgence Internationale gaat daarom voor een geïntegreerde benadering, zodat we echt impact hebben, armoede bestrijden en werken aan een toekomst waarin mensen niet afhankelijk zijn van hulp van buitenaf. Dat heeft echter  tijd nodig. De lokale gemeenschap is erg blij met wat we doen, en ik ben trots op onze projecten.

We werken nu in 15 dorpen. In ieder dorp hebben we minimaal 8 getrainde vrijwilligers uit het dorp, die huis aan huis kinderen en zwangeren screenen op ondervoeding, en daarnaast gezondheidsvoorlichting geven over onder andere veilig drinkwater, hygiëne, vaccinaties, zwangerschappen controle, veilig bevallen. Als een kind of zwangere ondervoed is worden zij door verwezen naar de gezondheids-voedingspost, waar we behandelen voor ondervoeding. In dezelfde post behandelen we zieke kinderen en komen op vaste dagen onze mobiele teams voor onder andere vaccinaties en reproductieve gezondheidszorg. Het doel is dat alle kinderen hun routine vaccinaties krijgen, dat alle zwangeren 4 geplande zwangerschap controles krijgen en toegang hebben tot alle ander reproductieve gezondheidszorg. Kinderen en zwangeren krijgen bij hun eerste bezoek een klamboe mee met uitleg ter voorkoming van Malaria. Ieder bezoek voor zwangerschapscontrole en behandelen voor ondervoeding krijgen de moeders zeep. 

Gezondheidsvoorlichting en gezondheidsbevordering zit verweven in het gehele programma en begint bij onze vrijwilligers tijdens huis aan huis bezoeken. Ook in de gezondheidsposten start de voorlichting op het moment dat moeders en kinderen onder de boom zitten te wachten en wordt aangevuld met voorbeeldgedrag. Als een kind een zakje therapeutische voeding krijgt om te testen of het eetlust heeft, moeten eerst de handjes worden gewassen bij de watertank met water en zeep. Om onze voorlichting te ondersteunen zijn alle posten beschilderd met vrolijke voorlichtingsboodschapen.

Ook onderwerpen zoals geweld tegen vrouwen en voorbehoedsmiddelen komen aan de orde. Dit zijn gevoelige onderwerpen, en cultureel beïnvloedt en begint met praten in een veilige omgeving, waarin niet geoordeeld wordt. In onze voorlichtingscampagne over vaccinaties hebben we groepsgesprekken gedaan met moeders. Vaccinaties is een veilig onderwerp om mee te starten en iedereen praat mee.  Vervolgens vertelde gezondheidswerkers een verhaal over geweld tegen vrouwen, een realistisch voorbeeld uit de eigen ervaringen, dit leidde tot allerlei ander verhalen, en vragen als: “Wat zou jij doen?”. Dit is de eerste stap op weg naar bewustwording.

In de 15 dorpen, zijn we dit jaar ook een voedselzekerheidsprogramma gestart. De meest kwetsbare huishoudens zijn geselecteerd, inclusief de huishoudens met ondervoede Zwangeren en kinderen in onze ondervoedingsprogrammas. Zij hebben zaden gekregen voor onder andere graan, mais en groenten en er zijn demonstratie tuinen opgezet als voorbeeld voor training en uitleg.

Huishoudens die dicht bij een rivier wonen hebben materialen gekregen om te vissen met de nodige training en supervisie.

Met de projecten bereiken we een grote groep mensen en huishoudens. Om even een indruk te geven een paar getallen: tussen mei 2017 en Mei 2018 hebben ruim 110,000 consultaties gedaan voor mensen die zorg zochten omdat ze ziek waren, we hebben ruim 5000 Zwangeren gezien, en bijna 8,000 kinderen behandeld voor ondervoeding.

Voor ons voedselzekerheid programma hebben we 3,500 Huishoudens geselecteerd, een gemiddeld huishouden heeft 7 gezinsleden die hiervan profiteren, meest vrouwen en kinderen.

We dragen bij aan de economische ontwikkeling, doordat er van alles gebouwd en onderhouden moet worden. In het voedselzekerheid programma wordt een deel van de opbrengst, welke niet nodig is voor eigen gebruik verkocht en hebben de mensen inkomsten.  Daarnaast zijn we de enigste werkgever in de omgeving, die op tijd iedere maand een salaris betaalt waar iemand zijn gezin van kan onderhouden. 

Op dit moment hebben we bijna 150 lokale mensen in dienst zoals verpleegkundigen, verloskundige, Community health workers, voedingsassistenten, maar ook chauffeurs, bewakers, logistieke mensen, en 10 internationale mensen. Daarnaast zijn er ruim 150 lokale vrijwilligers geselecteerd in samenwerking met de lokale gemeenschap die voorlichting geven huis en huis, ondersteunen in de voedingsposten en tijdens campagnes, toezicht houden op de gezondheids-voedingsposten in de dorpen en helpen bij evalueren van onze projecten.  

Voor fondsen zijn we afhankelijk van donoren, en we schrijven continue voorstellen en rapportages, maar fondsenwerving is geen makkelijk onderdeel en alle hulp is welkom.

Zuid Soedan, is amper in het nieuws in Europa. Om meer aandacht te vragen voor Zuid Soedan en onze projecten, heeft een fotograaf voor ons foto’s gemaakt en hebben we op onze website de situatie van Zuid Soedan en onze projecten heel mooi in beeld gebracht met mooie foto’s en individuele verhalen.

Hieronder de link, waarvan ik hoop dat deze met velen gedeeld zal worden.

South Sudan, Story of a forgotten crisis

UPDATE EN FOTO'S UIT ZUID SOEDAN

Het is vijf maanden geleden dat ik voor het laatst wat heb geschreven, op mijn blog. Dat betekent niet dat er niets gebeurt. Integendeel er gebeurt van alles tegelijk, en soms heb ik geen tijd om stil te staan bij alles wat we doen en wat er gebeurt. Ik ben al meer dan twee en half jaar in Zuid Soedan. Ik leef in twee verschillende werelden. Het leven van de humanitaire hulpverlener in Zuid Soedan, waar geen voorstelling van te maken is, als je het niet aan de lijve ervaart, en het Nederlandse leven, als ik twee weken uitrust in eigen land.

Het is nu tijd voor een rust pauze en ik heb bijna 6 weken vrij, deels vakantie en deels onbetaald verlof. Tijd om echt even los te laten voor een paar weken, en behalve uitrusten echt vakantie te houden. Half juli ga ik dan weer terug naar Zuid Soedan.

Afgelopen maand heeft een fotograaf voor ons in Zuid Soedan prachtige foto’s gemaakt en hebben we onze website voor Zuid Soedan geüpdate. 

Er zijn nog artikelen in de maak, waar ik later de link van zal delen. 

Voor nu, hieronder verschillende links naar onze website en diverse foto's  

Premiere Urgence Internationale South Sudan Mission

A midwife giving Health education

Antenatal care

Screening for malnutrition

At the nutrition site Pandit

In the stabilisation centre in Majak Kaar Primary Health Care Centre

VERRASSING

14 januari, het is zondag, en ik begin de dag relaxed.

Voor mij een gewone dag. Omdat het zondag is slaap ik uit, maar uiteindelijk ga ik smiddag gewoon werken. Er liggen voorstellen te wachten om te schrijven. Donoren maken andere keuzes of hebben gewoon minder geld, en ik maak me zorgen hoe we verder moeten in 2018.

Ik ben weer een week aan het werk na mijn vakantie in Nederland, en maak alweer lange dagen van s ’ochtends acht tot s ’avonds tien.  Ik ben vooral aan het lobbyen deze week. M’n verhaal is goed en ik presenteer het met een gedrevenheid en passie voor wat we doen. We moeten het doen met minder geld in 2018, en andere keuzes maken. “Moeten we dan een bevalling onder de boom doen?”, zeg ik tegen één van de donoren. Iedereen snapt het, iedereen begrijpt het, maar het levert tot nu toe geen geld op. Dus ik ben aan het puzzelen met getallen en cijfers, en aan het werk met voorstellen op deze zondag. 

Ik ben nog steeds in Zuid Soedan, de problemen zijn nog lang niet opgelost, er wordt nog steeds gevochten, en er is nog steeds honger, ook al is het niet op het nieuws in Nederland. De economie is totaal ingestort, en velen krijgen hun salaris niet. De NGOs, doen de gezondheidszorg. Als zij er niet zijn of geen geld hebben ervoor is het er gewoon niet. En ik vraag me af: “Wat kan ik doen om ergens geld vandaan te toveren”. Ik moet maar eens out of the box denken, maar wat en hoe?

Om acht uur s ‘avonds komt één van de bewakers mijn kantoor binnen lopen. “Je moet nu komen, we hebben je nodig, mijn collega is niet goed geworden, kun je komen?” Ik sta meteen op en loop met hem mee. Het is donker buiten, en ik zie de collega bewaker op de grond zitten in elkaar gedoken, met de chauffeur en mijn logistieke en administratief financieel coördinator er omheen.

Ze kijken naar me en op hun gezicht kan ik aflezen: “Ha, ze is er”. Ik wil hurken om te vragen wat er aan de hand is.  En ineens gaat iedereen zingen ‘Happy Birthday’. Kortom niets aan de hand en ik ben verrast.

Men vroeg zich gewoon af: “Hoe kunnen we haar snel uit dat kantoor krijgen?”. Nou dat hebben ze goed gedaan, het werkte.

Vervolgens mocht ik de taart aansnijden die voor ‘Mama Cobi’ klaar stond. Ach… en ik was vertederd.

NIEUWJAARSWENS 2018

klik op onderstaande link voor de nieuwjaarswens

HAPPY NEW YEAR