TERUG NAAR ZUID SOEDAN

Soms vraag ik me af: waar ga ik heen, waar ga ik naar toe? Ga ik linksaf of rechtsaf, rechtdoor of draai ik om en ga terug? Soms plan ik mijn weg, en soms neem ik ter plekke een ander besluit. Ik kom van alles tegen op mijn pad, obstakels en kansen. Soms valt er niets te plannen en reageer ik op de kansen of de obstakels die zich voor doen. Soms sta ik een poosje stil, denk na en reflecteer, neem een besluit, welke vervolgens de weg opent naar een nieuw onbekend pad, waarin ik niet weet wat ik tegen kom en wat mijn volgende stappen zullen zijn. Een pad vol mooie en minder mooie verrassingen. Het belangrijkste is echter dat bij de keuzes die ik maak mijn hart volg. Eén keer een bepaalde weg ingeslagen, rol ik van het één in het ander.

Ruim een jaar geleden ging ik naar Zuid Soedan, als medisch coördinator. Zuid Soedan, het meest armoedige land waar ik ooit geweest ben, waar honger is, waar kinderen ernstig ondervoed zijn, waar gevochten wordt en waar mensen vluchten.

Het is een moeilijk en complex land om in te werken, gezien de politieke situatie, de economische situatie, de veiligheid en de vele verschillende belangen.

Maar ook een land waarin ik mooie mensen ontmoet, mensen die veel hebben meegemaakt en die graag hun land willen helpen opbouwen.

Eind September eindigde mijn contract als medisch coördinator en besloot ik even pauze te houden. Een tijd om bij te komen, uit te rusten en iedereen weer te zien. Het was ook een tijd om me voor te bereiden op de volgende stap.

Toen de positie vrij kwam Head of Mision in Zuid Soedan, solliciteerde ik spontaan op deze positie en ging door de sollicitatie procedure.

Ik kan het zelf bijna niet geloven, maar morgen is het zover. Ik ga eerst een week naar Parijs voor de nodige voorbereidingen en reis daarna door naar Juba. Zelfde land, zelfde organisatie, m’n zelfde kamer waarschijnlijk, maar in een andere rol, als Head of Mission.

Ja,… en waarom ga ik weer naar Zuid Soedan?

Ik hou van mijn werk, de variatie, de hectiek, maar vooral het feit dat ik een bijdrage kan leveren aan een betere wereld, alhoewel dat soms een druppel op een gloeiende plaat lijkt.

Het zou mooi zijn als er een wereld zonder armoede was, waar toegang is tot basis benodigdheden, zonder onrecht, een wereld waar vrede heerst, waar mensen elkaar respecteren en om elkaar geven, vrij zijn in hun keuzes, en gelukkig kunnen zijn.

Ik zou willen dat ieder kind, waar ook ter wereld, buiten kan spelen, de wereld om hem heen kan ontdekken, en zich kan verwonderen over de mooie dingen in het leven. Daarvoor heeft het kind eten nodig, een dak boven zijn hoofd, een veilige plek om te spelen en liefde.

De wereld is helaas niet overal zo, maar ik kan in ieder geval een kleine bijdrage leveren. Ieder ondervoed kind die we behandelen is er één, iedere veilige bevalling is er één, iedere patiënt die we behandelen is er één, iedere medewerker die we trainen is er één.

Ik ga er weer voor, in een andere positie, waar andere nieuwe uitdagingen op me wachten en wat ook spannend is.
Ik ga proberen de weblog weer bij te houden, om een beetje een beeld te geven hoe het wonen, werken en leven daar is.